بررسی مقادیر سرمی اینترفرون گاما، اینترلوکین ۱۲ و درصد سلولهای ایمنی cd۸، cd۴ و nk در زنان مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک، غیرمتاستاتیک و افراد سالم

زمینه و هدف: سیستم ایمنی، توانایی پاسخ به بسیاری از تومورها را داراست، علاوه بر این، سایتوکین هایی نظیر اینترلوکین 12(interleukin il-12) و اینترفرون گاما(ifn-γ=interferon) در ایمنی تومورها شرکت دارند و دارای اثرات ضدتوموری موثری می باشند. il-12 سبب تمایز سلولهای th1 و تولید ifn-γمی گردد. ifn-γ نیز بر تولید il-12 از سلولهای فاگوسیتی می افزاید، بعلاوه در ایجاد پاسخ های ایمنی سلولی نقش مهمی دارد. در این مطالعه مقادیر سرمی il-12 و ifn-γ و درصد سلولهای تولید کننده ifn-γ [لنفوسیت های cd4+ و cd8+ و سلولهای nk(natural killer cells)] در مبتلایان به سرطان پستان غیرمتاستاتیک و متاستاتیک و افراد بظاهر سالم، به منظور یافتن ارتباط مقادیر آنها با بروز بیماری و گسترش آن، بررسی و مقایسه شده است، علاوه بر این، با شمارش سلولهای تولید کننده این سایتوکین ها مشخص شد که تغییر احتمالی در مقادیر سایتوکین، مربوط به تغییر در تعداد این سلولها است یا عملکرد آنها تحت تاثیر بوده است. روش بررسی: از 50 بیمار مبتلا به سرطان پستان قبل از درمان که به بیمارستان های دکتر شریعتی و دی مراجعه کرده بودند، بعد از تکمیل فرمهای اطلاعاتی، نمونه گیری شد و نمونه های خون تام و سرم برای انجام آزمایشات به گروه ایمونولوژی منتقل گردید. بیماران براساس stage بیماری به دو گروه غیرمتاستاتیک(stage i, ii) شامل 30 بیمار و متاستاتیک(stage iii, iv) شامل 20 بیمار تقسیم شدند، همچنین 26 فرد بظاهر سالم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. مقادیر سرمی سایتوکین ها، به روش الایزا و درصد سلولها، به روش فلوسایتومتری و به کمک آنتی بادی های دو رنگی بر ضد شاخص های cd4/cd8 و cd56+cd3/cd16 تعیین شد. نوع مطالعه، توصیفی از نوع مقطعی مقایسه ای است. نتایج یافته های پارامتریک، با آزمون one way anova و یافته های غیرپارامتریک، با آزمون mann whitney و kruskal wallis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: مقادیر سرمی اینترلوکین 12 در گروه متاستاتیک در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد(017/0=p) و مقادیر اینترفرون گاما در بیماران، در همان محدوده گروه کنترل بود. درصد لنفوسیت های cd4+ خون محیطی در بیماران گروه غیرمتاستاتیک و متاستاتیک در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری داشت(به ترتیب p برابر 022/0 و 037/0) ولی درصد لنفوسیت های cd8+ و سلولهای nk تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که با وجود کاهش درصد لنفوسیت های cd4+ در بیماران، به علت فعال شدن سیستم هومئوستاز جبرانی و افزایش مقادیر il-12، در مقادیر ifn-γ تغییری ایجاد نشده بود، لذا به نظر می رسد که افزایش مقادیر سرمی il-12 با پیشرفت بیماری مرتبط باشد ولی مقادیر سرمی ifn-γ در پیشرفت بیماری تاثیر قابل توجهی نداشته باشد. پاسخ ایمنی سلولی در این بیماران در مقایسه با افراد بظاهر سالم، اختلال و نقص مهمی را نشان نداد.